Buxusrupsen voeden zich in singels en kunnen buxusplanten volledig ontbladeren. Nee, het komt zelden voor dat buxusrupsen andere planten eten. Buxusrupsen, zoals de naam al doet vermoeden, geven er de voorkeur aan alleen Buxus te consumeren. Op de in Nederland gevestigde groenbouwwebsite De Hovenier is gemeld dat onderzoek van Eline Arts (stagiair bij Vlinderstichting — De Vlinderstichting) heeft uitgewezen dat buxusrupsen hun voortplantingscyclus op een andere struik dan Buxus kunnen eten en voortzetten.
Zes verschillende struiken werden gebruikt in het proces, Buxus, Japanse Hulst (Ilex crenata), Dwerg (Cotoneaster), Wilde Liguster (Ligustrum vulgare), Pachysandra terminalis (Japanse wolfsmelk) en de dop van de Japanse kardinaal (Euonymus fortunei). Een plaag met doosheggen is zowel snel als verwoestend. De rups eet de planten op, verwijdert het groene uiterlijk en laat een bruin skelet achter. De doosmot, Cydalima perspectalis en doosmotrupsen kunnen buxusheggen en andere buxusplanten snel vernietigen.
Hier leest u hoe u deze plagen kunt bestrijden. Als ze onbehandeld blijven, zullen de buxusrupsen uiteindelijk de planten doden. Maar de kans is groot dat de Buxus zich herstelt als het ongewenste ongedierte vroegtijdig wordt verwijderd, voordat er te veel schade wordt aangericht. Sommige, zoals doosbladige hulst (Ilex crenata) of Lonicera nitida lijken op doos en kunnen op dezelfde manier worden gekweekt en geknipt, en taxus is een geweldig alternatief voor hedging en vormsnoei.
Breng het biologische insecticide aan zodra je rupsen ziet of je feromoonvallen beginnen te vullen met mannelijke buxusmotten. Dit is een verhaal van wee, maar het heeft een happy end en is, denk ik, nuttig voor iedereen die in de toekomst buxusplanten in zijn tuin wil blijven kweken. De feromoonvallen fungeren als een vroegtijdig waarschuwingssysteem dat aangeeft wanneer de mannelijke buxusmotten actief zijn en een andere broedcyclus op het punt staat te beginnen. Feromoonvallen Heromoonvallen zijn voorzien van een synthetisch feromoon dat het feromoon nabootst dat wordt geproduceerd door de vrouwelijke buxusmot.
Dit komt omdat zowel de mot- als de rupsvorm zeer onderscheidend zijn, waarschijnlijk vanwege hun tropische Oost-Aziatische oorsprong. De beste manier om buxusrupsen te verwijderen, is door ze grondig op te pakken en de onderkant van bladeren te wrijven om eventuele eieren van hen te verwijderen. Andere insecten worden niet aangetast door het biologische insecticide, omdat het zich alleen richt op de rupsen die de behandelde bladeren eten. Er zijn meldingen geweest van vogels zoals pimpelmezen en kauwen die zich voeden met de rupsen, maar het is nog niet bekend of dit ernstige gevolgen zal hebben voor het aantal.
Zo'n verlaten haag kan je hopeloos laten voelen, maar maak je geen zorgen - de buxusplant is een veerkrachtige soort en de bladeren zullen na 8 weken na de aantasting daadwerkelijk weer ontkiemen. De resulterende rupsen creëren spinnenwebachtige singels over hun voedergebied en verslinden de boxbladeren. Ze zijn te vinden in de buxusstruik en zullen ook op en rond andere planten in een tuin rusten. De rupsen zelf zijn bladgroen en zelfs de poppen zijn doosgroen en lijmen zich aan de takken, op zoek naar de hele wereld als doosbladeren, terwijl ze uitgroeien tot nog meer motten, die honderden meer eieren zullen leggen.
Mijn online zoekopdrachten gaven aan dat het enige product dat doosmot echt controleert Bacillus thuringiensis var Kurstaki is, een natuurlijke bacterie (geen chemisch insecticide) die vaak wordt verkocht als DiPel of Lepinox. Je kunt herkennen dat je schade aan buxusrupsbanden hebt, omdat er spintmijten achterblijven. Buxusrupsen en motten geven meestal de voorkeur aan Buxus, dus de kans dat ze andere planten binnendringen, wordt tot een minimum beperkt.
